Aan sportsponsoring doen is niet eenvoudig. Denken jullie dat het imago van de sponsor afhankelijk is van het gedrag van het gesponsorde sportteam? Dat is alvast wat ik heb gelezen in het boek van Wim Lagea. Na wat rond te neuzen op het internet heb ik het volgende artikel gevonden (het dateert van 28 juli 2008)dat het tegengestelde zegt:
Economisch lijdt de Tour niet onder doping
De laatste jaren staat de Tour de France vooral in het teken van dopinggebruik. De geloofwaardigheid van het sportevenement nam af, maar sponsors en etappesteden staan nog steeds in de rij.
‘Festina verkocht nooit meer horloges dan in 1998, het jaar dat de Festinaploeg collectief uit de Tour werd gehaald vanwege een dopingaffaire’, zegt Pierre Ballester, schrijver van het boek Tempêtes sur le Tour (Stormen over de Tour).
Daarin constateert en becijfert de Franse journalist dat tien jaar dopingschandalen de Tour de France, ’s werelds grootste wielerwedstrijd, in financieel opzicht niet geschaad heeft. Integendeel.
Ballester benadrukt de ongekende mogelijkheden die de Tour biedt. ‘Merken kunnen drie weken lang in totaal zo’n 150 uur in beeld zijn. De ronde wordt ook nog eens uitgezonden in meer dan honderd landen. Sommige bedrijven blijven de Tour sponsoren om te voorkomen dat de concurrentie in het gat zou springen.’
Maar een renner als Rasmussen die door zijn ploeg Rabobank wordt ontslagen en verwijderd uit de Tour wegens vermeend dopinggebruik, daar zal de Nederlandse bank toch geen baat bij hebben? Volgens Ballester wel. ‘Een bonus’, noemt hij de affaire voor de Rabobank.
‘Op zo’n zaak zit je als sponsor niet op te wachten’, nuanceert woordvoerder Raymond Salet van Rabobank. ‘Wij hebben onderzocht wat de impact op ons imago is geweest van de affaire Rasmussen en zijn tot de conclusie gekomen dat we geen schade hebben ondervonden dankzij bekwaam handelen van de ploeg. De stelling dat ook negatieve publiciteit uiteindelijk goed is voor de sponsor, waag ik te betwijfelen.’
Londen, waar in 2006 le grand départ (het begin van de koers) plaatsvond, investeerde € 2 mln en schat de inkomsten op € 171 mln. Dat is ongetwijfeld een van de redenen dat Utrecht en Rotterdam meedingen naar het vertrek van 2010.
‘Maar juist ook voor kleinere plaatsen is het de moeite waard. Een stad betaalt € 80.000 voor een aankomst en € 50.000 voor een vertrek. Die hebben ze er zo uit’, zegt Ballester.
(het is een kortere versie van een artikel dat Olivier van Beemen heeft geschreven)
Wat is jullie mening? Is het imago van een merk afhankelijk van het gedrag van het gesponsorde sportteam?
skip to main |
skip to sidebar
Trees Peeters
Beste lezer
Op mijn blog ga je allerhande vinden over sportmarketing. Ik ga proberen om er regelmatig nieuwe topics op te plaatsen zodat het interessant blijft. Mijn doel is om te weten te komen wat jullie ervan vinden. Laat dus zeker een reactie achter met jouw mening, tips of commentaar.
Over mij
- Trees Peeters
- Ik studeer Marketing in het 2de jaar aan de Katholieke Hogeschool Kempen.
8 opmerkingen:
Door negatieve reclame komt de sponsor nog vaker in beeld en blijft de naam van de sponsor bij de mensen veel langer hangen, waardoor mensen vaker aan het merk gaan denken. Mochten ze dan toevallig iets nodig hebben waar die sponsor ook voor staat is dat het eerste merk wat in hen opkomt vanwege de negatieve reclame.
Eigenlijk wordt de sponsor door negatieve sportverslaggeving meer in de kijker gezet dan door positieve verslaggeving.
Volgens mij zal het gedrag van het gesponsorder team slechts een beperkte invloed hebben op het imago van de sponsor, de personen zullen eerder hun eigen imago schaden. Voor de sponsor geldt denk ik nog altijd:
Slechte reclame is ook reclame.
Ik kan me aansluiten bij de vorige 2 posters.
Ondanks er twee verschillende meningen zijn van twee personen die er toch iets van zullen afweten is het slechte imago van een sportteam of sporter die schade brengt aan de sponsor denk ik afhankelijk van: welk product/merk, welke sporter/sporteam en wat de oorzaak is van het slechte imago.
Ik kan me bij deze meningen alleen maar bij aansluiten
Door slechte reclame wegens een verkeerde handeling (doping etc.) van de gesponorde sporter of sportploeg kan er meer mond op mond reclame ontstaan. en blijft het inderdaad beter bij de mensen hangen. Dus slechte reclame is ook een vorm van reclame. In ieder geval kent zo misschien meer man het product of merk.
Naar mijn mening is slechte reclame ook reclame. Zolang er over het merk iets wordt gezegd wordt het bekender denk ik.
Bedrijven doen aan sportsponsoring om naambekendheid te verwerven. In beeld komen is dan het belangrijkste. Wanneer men echter zijn product gaat verbinden met de sport, kan er wel eens een probleem zijn bij negatieve publiciteit. Als men dat gaat associëren met het product , zit men wel met een probleem, denk ik.
Een reactie posten